Ich köm es vör een hoch hus, daar keken twe schöne Mäkes rut; Ick dacht, se wür'n mi uck bedenken, Een wenig tum Fastlohmten schenken. Een Stück Speck Is bald werrer weg, Een Kann' Bier, Is bald werrer hier. Ick schenk de Husfru een goldnen Disch, Ap all veer Ecken een gebrot'n Fisch, Un in de Mitt' nen Gläsken Wien, dorbie ka's glücklich sien.